شرحی کوتاه از زندگی پیمان
محمدعلی بابائی ماهانی «پیمان» در سال ۱۳۰۱ در شهر ماهان، آرامگاه عارف نامی و شاعر والامقام «شاه نعمت‌الله ولی»، به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان نعمتیه ماهان گذرانید و تحصیلات متوسطه را در دبیرستان سعادت و همچنین دانشسرای مقدماتی به پایان رسانید. در دانشسرای مقدماتی به عنوان شاگرد ممتاز شناخته شد، با هزینه‌ی دولت به دانشسرای عالی اعزام گردید. در آنجا پس از گذراندن یک کلاس ویژه علمی، در رشته علوم طبیعی مشغول به تحصیل گردید. در سال تحصیلی ۲۵-۱۳۲۴ موفق به اخذ پایان نامه شده و به عنوان دبیر در دبیرستان‌های کرمان به تدریس مشغول گردید.
وی علاوه بر آموزگاری در دبیرستان‌های دخترانه و پسرانه کرمان در دانشسرای کشاورزی کرمان نیز تدریس می‌کرد. پس از یک سال تدریس در کرمان به عنوان ریاست دبیرستان فردوسی و ریاست کلاس‌های کمک آموزگاری و همچنین بازرسی مدارس شهرستان بم تعیین و به آن شهر اعزام شد. پس از مدت سه سال و نیم خدمت در شهر بم از همان‌جا به تهران منتقل شد و در ناحیه 9 آموزش و پرورش تهران به تدریس ریاضی اشتغال یافت و در همان سال به عنوان دبیر نمونه انتخاب گردید. پس از سه سال تدریس به علت گرفتاری‌های خانوادگی ناچار شد که از ناحیه 9 تهران به کرمان منتقل و مجددا در دبیرستان‌ها و دانشسراهای کرمان به تدریس مشغول شود. سپس در سال ۱۳۵۶ با بیش از ۳۰ سال خدمت بازنشسته شد. وی به مدت ۱۰ سال مدیریت داخلی و اداره روزنامه اندیشه را به عهده داشت که این روزنامه تا چندین سال بعد از انقلاب هم منتشر می‌شد. استاد بابائی از زمانی که در دانشسرای مقدماتی به تحصیل اشتغال داشت با روزنامه بیداری کرمان همکاری می‌کرد. وی در سالهایی که به عنوان دبیر تدریس می‌کرد، با نوشتن مقاله و سرودن اشعار با روزنامه‌های مختلف با آنان همکاری داشت. نشریات مختلف آن زمان مانند روزنامه های صدای کرمان، بی پروا، آذر، ماهان نغمه، فاتح ماهان، قومس تهران، هوشیار مشهد، سروش، نجات شیراز، پارس شیراز و نیز مجلات فکاهی گل آقا و خورجین، مجله زمان، روزنامه‌های محلی بیداری، حدیث، فتح، کرمان امروز، نسل آفتاب، فردوس کویر، ندای وحدت و توتیا اشعار و مقالات بسیاری را از بابائی (پیمان) به چاپ رسانیده‌اند. اشعار وی بالغ بر 15 هزار بیت است که در این مجموعه فقط تعدادی از آن‌ها گردآوری شده و به چاپ رسیده است. وی در اواخر عمر یک کتابخانه عمومی غیردولتی راه اندازی و تأسیس نمود که بعد از فوت آن مرحوم کل کتاب ها به کتابخانه ملی اهدا شد. بابائی (پیمان) با چهار انجمن شعر و ادب، انجمن شعر و ادب ماهان، انجمن شعر و ادب کرمان، انجمن شعر و ادب خواجوی کرمانی و انجمن شعر و ادب فعلی خواجوی کرمانی همکاری مستمر داشت . سروده‌های بابائی بیشتر زمینه اجتماعی و فرهنگی دارد که از خلق و خوی انسانی و ادیبانه او سرچشمه می گیرد .این دو بیت نشانه ای از طرز تفکر انسان گرایانه اوست:
وی علاوه بر آموزگاری در دبیرستان‌های دخترانه و پسرانه کرمان در دانشسرای کشاورزی کرمان نیز تدریس می‌کرد. پس از یک سال تدریس در کرمان به عنوان ریاست دبیرستان فردوسی و ریاست کلاس‌های کمک آموزگاری و همچنین بازرسی مدارس شهرستان بم تعیین و به آن شهر اعزام شد. پس از مدت سه سال و نیم خدمت در شهر بم از همان‌جا به تهران منتقل شد و در ناحیه 9 آموزش و پرورش تهران به تدریس ریاضی اشتغال یافت و در همان سال به عنوان دبیر نمونه انتخاب گردید. پس از سه سال تدریس به علت گرفتاری‌های خانوادگی ناچار شد که از ناحیه 9 تهران به کرمان منتقل و مجددا در دبیرستان‌ها و دانشسراهای کرمان به تدریس مشغول شود. سپس در سال ۱۳۵۶ با بیش از ۳۰ سال خدمت بازنشسته شد. وی به مدت ۱۰ سال مدیریت داخلی و اداره روزنامه اندیشه را به عهده داشت که این روزنامه تا چندین سال بعد از انقلاب هم منتشر می‌شد. استاد بابائی از زمانی که در دانشسرای مقدماتی به تحصیل اشتغال داشت با روزنامه بیداری کرمان همکاری می‌کرد. وی در سالهایی که به عنوان دبیر تدریس می‌کرد، با نوشتن مقاله و سرودن اشعار با روزنامه‌های مختلف با آنان همکاری داشت. نشریات مختلف آن زمان مانند روزنامه های صدای کرمان، بی پروا، آذر، ماهان نغمه، فاتح ماهان، قومس تهران، هوشیار مشهد، سروش، نجات شیراز، پارس شیراز و نیز مجلات فکاهی گل آقا و خورجین، مجله زمان، روزنامه‌های محلی بیداری، حدیث، فتح، کرمان امروز، نسل آفتاب، فردوس کویر، ندای وحدت و توتیا اشعار و مقالات بسیاری را از بابائی (پیمان) به چاپ رسانیده‌اند. اشعار وی بالغ بر 15 هزار بیت است که در این مجموعه فقط تعدادی از آن‌ها گردآوری شده و به چاپ رسیده است. وی در اواخر عمر یک کتابخانه عمومی غیردولتی راه اندازی و تأسیس نمود که بعد از فوت آن مرحوم کل کتاب ها به کتابخانه ملی اهدا شد. بابائی (پیمان) با چهار انجمن شعر و ادب، انجمن شعر و ادب ماهان، انجمن شعر و ادب کرمان، انجمن شعر و ادب خواجوی کرمانی و انجمن شعر و ادب فعلی خواجوی کرمانی همکاری مستمر داشت . سروده‌های بابائی بیشتر زمینه اجتماعی و فرهنگی دارد که از خلق و خوی انسانی و ادیبانه او سرچشمه می گیرد .این دو بیت نشانه ای از طرز تفکر انسان گرایانه اوست:
این عمر عزیز، نیست جز نقش بر آب
دریاب، غنیمت است فرصت، دریاب
در بحر وجود عاقبت همچو حباب
از یک نفست، خانه عمر است خراب
زنده یاد استاد محمد علی بابائی ماهانی (پیمان) در سال ۱۳۸۲ در سن ۸۱ سالگی درگذشت و در آرامگاه مشاهیر کرمان به خاک سپرده شد. در سوگ او بسیاری گریستند و در رثای او مقالات و اشعار بسیاری نوشته و سروده شد که مجموعه آن در کتاب یادمان پیمان گردآوری شده و به چاپ رسیده است. اشعار ایشان نیز در کتاب گلچین پیمان جمع آوری شده است.